Zanzibar

De week op Zanzibar is voorbij gevlogen. Echt nog even heerlijk vakantie gehad.

Sharronne en Evelyne hebben ons woensdagmiddag van de boot gehaald. Leuk om elkaar zo ver van huis weer te zien. Na de toeristische route naar het hotel door Stonetown, met gezamenlijk 80kg op onze rug, waren we wel toe aan een lekker middagje op het strand. 's Avonds hebben we gelijk maar kennis gemaakt met het Afrikaanse uitgaansleven. Waar iedereen overdag keurig bedekt over straat gaat, komen in de avond de minirokjes en hotpants uit de kast. Daar stonden we dan in onze lange flubberbroeken... Bij de dansmoves van de locals vielen we helemaal in het niet voor ons gevoel, maar toch aan aandacht geen gebrek. Van al het dansen hadden we het behoorlijk warm gekregen en besloten we om een stiekeme duik te nemen in de Indische Oceaan zodat we afgekoeld ons bed in konden.

Donderdag gingen voor het eerst met een Dala Dala op pad. Eindbestemming: Jambiani Beach. Onderweg zijn we diverse keren gestopt om spullen te kopen die vervolgens op het dak werden geladen. Hierbij stonden we rustig driekwartier te wachten bij een markt, totdat alle benodigdheden verzameld waren en we weer verder reden. Het dak begon steeds meer meer te wiebelen en te kraken. Eenmaal bij Jambiani beach aangekomen hadden we echt een wauw-moment. Het lijkt echt op de plaatjes van Google, misschien nóg wel mooier. Heerlijke middag!
Toen we terug wilden naar Stonetown wachtten we aan de kant van de weg totdat er een Dala Dala langskwam. We hadden geluk, nog geen 5minuten gewacht. Echt comfortabel was deze reis niet te noemen. Op het hoogtepunt zaten we met 25 volwassenen en 5 kinderen in een ruimte waar je normaal met max. 15 personen in past. Als je denkt dat het echt niet meer past, wiebelen ze gewoon even met de, niet klein te noemen, billen heen en weer. 's Avonds hebben we een kijkje genomen in de Tanzaniaanse keuken, niet voor ieder een succes.

Vrijdag gingen we naar Prison Island, waar een oude gevangenis staat en waar reuze schildpadden rondlopen. De gevangenis heeft nooit als gevangenis gefungeerd maar is alleen gebruikt om mensen met gele koorts in quarantaine te zetten. Sharronne en Evelyne gingen iets anders doen omdat zij al op het eiland geweest waren. Na het eten gingen we op tijd naar bed omdat we de volgende ochtend vroeg op moesten voor onze dolphin tour.

Om 8uur werden we met een busje opgehaald om naar het zuiden van het eiland te gaan. In het dorpje Kizimkazi kregen we flippers en een duikbril en vanaf daar gingen we met een bootje de Indische Oceaan op. Na een halfuurtje tegen hoge golven in te hebben gevaren en bij elk golfje te hebben gedacht dat het een dolfijn was, zagen we ze dan eindelijk echt. Wat ontzettend gaaf! Tussen deze wilde dolfijnen, in hun natuurlijke habitat, mochten we zwemmen. Flippers aan, duikbril op en jump. Voor Manon was het plezier helaas maar van korte duur door zeeziekte. Terwijl wij met z'n vieren in het water lagen om met de dolfijnen mee te zwemmen, hing zij misselijk over de rand van de boot. Bij terugkomst in Kizimkazi stond er een maaltijd voor ons klaar en na het eten reden we terug naar Stonetown. Hier hebben we nog even op het strand gelegen. Manon ging vroeg naar bed omdat de bootreis er toch wel ingehakt had. Samen met Neelke heb ik nog een kijkje genomen bij het Jahazi Jazz festival.

Zondag en maandag zijn we met z'n vieren naar Stonetown beach geweest terwijl Manon ziek in bed lag. Aan het einde van de middag werden we door hoogtij gedwongen om het strand te verlaten.

Dinsdag moesten we het mooie Zanzibar helaas weer verlaten. Een kaartje voor de boot regelen was niet zo makkelijk als bij de heenreis. Waar het eerst $35,-/81.000 Tanzaniaanse Shilling kostte, moesten we nu opeens 85.000 TSH neerleggen voor een minder luxe boot. De vaart was behoorlijk heftig. Plastic zakjes werden al gauw uitgedeeld en dat was niet bedoeld voor afval. Met onze magen nog op de kop, wachtten op onze taxi. Na een half uur kwam Yusuph aanlopen. Sharronne en Evelyne hadden hem al eerder tijdens hun vakantie leren kennen. De taxi die Yusuph geregeld had stond buiten op ons te wachten. Met 3 backpack's in de achterbak reedt de taxi opeens met open klep weg. Dit zorgde wel even voor een stressmoment. We waren bang dat we onze spullen kwijt waren, maar Yusuph legde ons uit dat er politie aankwam en ze daar eigenlijk illegaal stonden. Na 500m lopen vonden we de taxi inclusief onze bagage terug. Toen de rest van onze spullen ingeladen waren en Neelke, Manon en ik met z'n drieën klem op de achterbank zaten, besloten Sharronne en Evelyne met Yusuph in een Badaju (een driewieler met een motortje) naar het hotel te gaan. We hebben nog gezellig samen met Yusuph bij het hotel gegeten en daarna was het tijd om afscheid te nemen van Evelyne. Zij is 's nachts teruggevlogen naar Nederland.

Woensdagochtend ging de wekker om 4.45u. Neelke en Sharronne moesten om 5.30u met de bus richting Kigoma om vanuit daar naar Kabanga te kunnen reizen. Opnieuw afscheid nemen. Het voelt helemaal niet alsof ook wij elkaar een half jaar niet gaan zien.
Om half 11 zijn we met z'n tweeën in de bus richting Morogoro vertrokken, waar we om half 3 aankwamen. Mooie omgeving met veel gebergte. 's Avonds hebben we voor het eerst sinds ons vertrek een warme douche genomen. We kunnen niet zeggen dat we koud douchen erg vonden, maar dan is een warme toch wel extra genieten. We zullen vaker een weekend naar Morogoro gaan om bij te komen.

Inmiddels zitten we heerlijk in de zon aan de rand van het zwembad. Morgen naar Turiani voor de wat meer serieuze zaken.

Het is afwachten hoeveel internet we daar hebben dus het zal voorlopig nog wel even duren voordat jullie weer van ons horen.

Veel liefs,

Manon en Ada