Safari

Inmiddels zijn we alweer 13 weken in Tanzania en dat betekent dat we over de helft zijn. Voor ons vliegt de tijd voorbij doordat we naast onze stage ook veel weekendjes weg gaan en vakanties tussendoor hebben. In onze vorige blog schreven we dat we naar een strand in de buurt van Dar zouden gaan. Het weekend in Bagamoyo was heerlijk. Zonnen, lekker eten, snorkelen, het was alsof we weer even in de Westerse wereld waren. In Nederland zou iedereen je voor gek verklaren als je 7uur in de bus zou gaan zitten voor een weekendje aan het strand, maar het was het meer dan waard. In zo’n groot land is alles ver weg en moet je voor alle leuke dingen ver reizen.

Na dit weekend konden we weer vol nieuwe energie verder met onze stage. Manon is van de vrouwenafdeling naar de kraamafdeling verhuisd en Ada zit nog op haar vertrouwde plek op de mannelijke chirurgie. Het begin op de kraamafdeling was wel weer even wennen. Een hoop geschreeuw en een grote chaos. De moeders zijn vaak erg jong, 16jaar is een normale leeftijd om moeder te worden. Helaas gaan er veel baby’s dood tijdens of na de bevalling. Er zijn veel redenen, maar een aantal zijn bijvoorbeeld dat de moeders te laat naar het ziekenhuis komen of naar een traditionele genezer gaan om een lokaal drankje te halen waardoor weeën worden opgewekt. Dit zijn dan geen normale weeën, maar extreem sterke weeën waardoor het kind in de buik bekneld raakt en overlijdt. Daarnaast hebben ze weinig kennis over de zorg voor een baby. Doordat er veel sterfte is zijn de moeders in het begin vaak erg afstandelijk tegen hun kindje.
Ook op de chirurgieafdeling gaan er best vaak patiënten dood. Patiënten wachten erg lang om naar het ziekenhuis te komen. Zo was er een jonge patiënt met buiktyfus waarbij de darm geperforeerd was. Door de perforatie loopt er darminhoud in de buikholte. Na de eerste operatie leek het goed te gaan, maar later bleken er toch nieuwe perforaties te zijn. Uiteindelijk is deze patiënt overleden omdat hij te verzwakt was voor een nieuwe operatie. Het is heel lastig dat mensen hier dood gaan aan ziektes waar wij tegen zijn ingeënt.
Aan de ene kant is het heel leerzaam en interessant om heftige dingen mee te maken, want zulke dingen zullen we in Nederland niet tegenkomen. Maar aan de andere kant is het natuurlijk vreselijk om te zien dat er zoveel ellende is. Hierdoor zaten we allebei in een dipje en was het goed dat onze vakantie er aan zat te komen.

Voordat we Manon’s zus en een vriend op gingen halen in Dar, gingen we eerst een paar dagen naar het strand van Kigamboni. We genoten van heerlijke burgers, yoghurt met muesli voor het ontbijt en natuurlijk van de zon. Dit ging alleen iets te hard en na een paar uur zaten we als kreeftjes in de schaduw. Ook ‘s nachts konden we hiervan ‘nagenieten’ doordat we met onze zere ruggen in een bed met zand lagen.
Zaterdagavond gingen we met de Bajaji naar het vliegveld om Lisette en Maurice op te halen. Gelukkig wisten we zelf waar het vliegveld was, want de chauffeur wist het niet. Manon was blij om haar zus weer te zien. Na de hereniging gingen we snel naar het hotel, want zondag stond ons een lange busreis te wachten.
Om 6uur vertrokken we vanuit Dar naar Arusha, waar we 12uur later aankwamen. Maandag hebben we Arusha verkend. Na een rondje over een Masaïmarkt was het hoogtepunt van de dag was toch wel dat we eindelijk weer een heerlijke kop echte cappuccino konden drinken. Dinsdagochtend gingen we op Safari met onze gids Fred. Vandaag stond het Tarangire National Park op het programma. Aan het eind van de dag konden we al een heel aantal dieren afvinken. We zagen één leeuw, vier cheeta’s die schuilden voor de regen, Timon en Pumba, giraffes, gazelles, antilopen, apen, struisvogels en vooral heel veel olifanten. Het bleek dat het heel bijzonder was dat er zoveel olifanten op één dag te zien waren. We sliepen in een tentenkamp buiten het park. De kans dat er ’s nachts een olifant bij de tent zou staan was dus klein.
De tweede safaridag gingen we naar de Ngorogorokrater. Het uitzicht van bovenaf op de krater was super mooi. Vanaf de rand van de krater was het nog een flink stuk dalen. In de krater zagen we een aantal nieuwe dieren. We spotten nijlpaarden, buffels, hyena’s en zelfs twee neushoorns.
De laatste dag bezochten we Lake Manyara National Park. Onze laatste hoop op het zien van een mannetjesleeuw en een luipaard. Alle bomen hebben we afgezocht, maar helaas zonder succes. Met het zien van de ‘Leopard turtle’, hebben we toch nog de complete Big 5 gezien. Aan het einde van de dag gingen we in de Dala Dala naar Moshi. Onderweg konden we weer genieten van de Afrikaanse rijstijl. Onderweg zagen we voor het eerst het topje van de Kilimanjaro boven de wolken. De volgende dag zijn we naar een waterval geweest en aan het einde van de middag hadden we vanaf een rooftop terras een prachtig zicht op de Kilimanjaro. Helaas was het zaterdag tijd om naar huis te gaan. We hebben Lisette en Maurice nog even Turiani laten zien en toen was het maandag alweer tijd om weer naar stage te gaan.

Gelukkig is het over drie weken alweer kerstvakantie en krijgen we allebei bezoek. Iets om erg naar uit te kijken. Door alle leuke dingen die we doen, raakt ons schoolwerk een beetje op de achtergrond, maar daar gaan we dit weekend hard aan werken.

Veel liefs,

Manon en Ada